تعیین تأثیر تزریق زیر ملتحمه ای میتومایسین سی ۲/. درصد بر جلوگیری از عود ناخنک

مقدمه و هدف: ناخنک یک چین بال شکل ملتحمه و بافت فیبروواسکولار است که به سطح قرنیه تهاجم می کند و بروز آن قویاً با اشعه ماوراء بنفش در ارتباط است، اگر چه خشکی، التهاب، وزش باد، گرد وخاک و سایر مواد محرک نیز از عوامل خطر محسوب می شوند. ناخنک معمولاً بدون علامت است، ولی می تواند علایمی مانند؛ اشک ریزش، ترس از نور و احساس جسم خارجی در چشم را برای بیمار ایجاد کند. هم چنین با به وجود آوردن آستیگماتیسم با قاعده و خلاف قاعده سبب کاهش بینایی می شود. میزان عود بعد از عمل ناخنک بالا است و در مطالعه های مختلف حدود 40 درصد برآورد می شود. عود به طور کلی خیلی سریع و در طی 3 ـ 2 ماه بعد از جراحی رخ می دهد. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر تزریق زیر ملتحمه ای میتومایسین سی 2/0 درصد برای جلوگیری از عود ناخنک است. مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش کارآزمایی بالینی است که در سال های 1387 ـ 1386 در بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج انجام شد. در این مطالعه 157 چشم مربوط به 48 مرد و 64 زن که مبتلا به ناخنک اولیه بودند، به طور تصادفی به دو گروه مداخله شامل 54 بیمار(83 چشم) و کنترل شامل 58 بیمار(74 چشم) تقسیم شدند. در گروه مداخله یک ماه قبل از عمل جراحی 1/ سی سی از میتومایسین سی 2/0 درصد به صورت زیر ملتحمه ای در زیر جسم ناخنک تزریق شد، ولی در گروه کنترل تزریق انجام نشد. در هر دو گروه بعد از برداشت ناخنک،اسکلرای برهنه به وسیله ملتحمه فوقانی مجاور و به صورت لغزشی پوشانده شد. بیماران به مدت 3 ماه پیگیری شدند. عود ناخنک بعد از عمل، با رشد مجدد بافت فیبروواسکولار بر روی قرنیه مشخص شده است. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری کای دو و دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: عود در گروه مداخله و کنترل به ترتیب 2/1 درصد(1 چشم) و45/9 درصد (7 چشم) بود که اختلاف معنی داری وجود داشت(02/0=p). میانگین درجه آستیگماتیسم در هر دو گروه با عمل جراحی بهبود پیدا کرد. نتیجه گیری: هر دو روش تزریق میتومایسین سی قبل از عمل ناخنک و اتوگرفت ملتحمه ای از روش های بی خطر و مؤثر در کاهش عود ناخنک هستند. با توجه به کاهش میزان عود پس از تزریق میتومایسین، می توان از این روش به عنوان یک متد مؤثر در جراحی ناخنک استفاده کرد.